Rozdział 15

                                                            z perspektywy Francesci
Siedziałam w parku nie daleko Resto i czytałam jakąś książkę gdy ktoś zasłonił mi oczy rękoma.
-Nata?-spytałam chodz wiedziałam, że to nie jej dłonie te były szorstkie i męskie
-Może Luka?-spytałam akurat mój brat miał takie głupie poczucie humoru. Ale ta osoba się nie odezwała
-Nie wiem -powiedziałam i osoba zdjęła ręce z moich oczu
-Wiesz co a myślałem, że się przyjaznimy-powiedział i usiadł obok
-Diego powinieneś wiedzieć, że nie lubię takich gierek-odpowiedziałam chodz w sumie to było miłe z jego strony.
-Co tak sama siedzisz?-spytał mnie
-Jakoś tak-odpowiedziałam. Odkąd Nata jest z Maxi'm ma dla mnie mniej czasu. Cieszę się jej szczęściem ale też bym chciała mieć kogoś komu się wygadam, do kogo się przytulę.
-Widzę, że coś Cię trapi-powiedział, uśmiechając się przy tym tak słodko.
-Po prostu mam gorszy dzień-odpowiedziałam patrząc się przed siebie
-Mi możesz powiedzieć-odpowiedział kładąc na mojej dłoni swoją dłoń. Gdy to zrobił poczułam coś czego wcześniej nie czułam.
-Naprawdę nic mi nie jest-odpowiedziałam próbując zabrać swoją dłoń.
-Jeśli tak sądzisz-powiedział i zabrał dłoń z mojej dłoni. Chciał wstać
-Diego poczekaj-powiedziałam
-Co?-spytał
-Posiedzisz ze mną?-spytałam
-Pewnie-odpowiedział i usiadł z powrotem obok mnie
                                               z perspektywy Diego
Od jakiegoś czasu coś ciągnie mnie do Francesci jest miła, sympatyczna. Pięknie się uśmiecha, ma piękne niebieskie oczy. Jej głos jest nieziemski. Ja chyba się w niej zakochałem.

                             ***************************
Jest rozdział bardzo krótki ale jest. Nie mam pomysłu na randkę Naxi ale postaram się coś wymyślić. Co myślicie o Fran i Diego.Next spróbuje dodać jak najszybciej.